Gücüm Yetmiyor Şiiri - Nihat Taşdemir

GÜCÜM YETMİYOR

Söylenecek o kadar çok şey var ki...
Cımbızla mı çeksem,
Avuçla mı döksem önüne bilemiyorum.
Yazılıyor,
Ama bir türlü söylenmiyorlar.
Düşünülüyor,
Ama bir türlü yaşanmıyorlar.
Marifetmiş gibi;
Gelip, gelip boğazıma düğümleniyorlar.

Nereden başlasam, nasıl etsem?
Hangi derdime torpil geçsem de
O şerefe nail etsem.
Her biri söylenmeye can atarken,
Hangi birinin gücü yeter,
Karşına dikilip de haykırmaya?
Oysa, her biri göz göz, canımda parya
Öz vatanında parya...

Yokluğunda acıkıyorum,
Sızlıyor her yanım kanıyorum.
Yokluğunda üşüyorum,
Titriyor her yanım donuyorum.
Gözlerin geliyor aklıma zümrüt, zümrüt
İşte o an çıldırıyorum inan kopuyorum.

Gözüm değmiyor sana,
Sesim gitmiyor.
Gücüm yetmiyor sana anlasana
Aklım almıyor.
Bu tuş olmuş yüreğime bir de dağlar çöküyor
Üstelik,
Sen yetmezmişsin gibi, bir de sensizlik beni eziyor...

Yorgun Yalnızlıklar isimli kitabımdan