Gücüm yetmedi evlat

Saçından tel kopsa dünyayı yakardım
Gülüşüne bir ömür adardım
Ben seni kendimden bile kollardım
Güçüm yetmedi evlat

Dersin olsa senle ağlardım
Sevincine ortak koşardım
Başını göğsüme yaslardım
Gücüm yetmedi evlat

Al ömürümü fedadır sana
Hadi kalkta sarıl boynuma
Ağlamana dayanamazdım vallaha
Gücüm yetmedi evlat

Emir yaradandan olunca
Veren o emaneti alınca
Caresizliğim bogazıma ılmek atınca
Gücüm yetmedı evlat

Üşürsün sen bilirim bunu
Beyazı severdin binbir renk tonu
Son kıyafetin kefen oldu
Giydirirken dur demeye gücüm yetmedi evlat

İndirdiler derin kuyuya
Başında imam fatiha okuya
Küreklerle dalarken toprağa
Atma demeye gücüm yetmedı evlat

Yaktın çigerimi yaktın
Tek direk kalmış ocagımı yıktın
Gözümde iki damla yaş bıraktın
Ağlamamaya gücüm yetmedi evlat

Seni unutmaya ömrüm yetmedi evlat