Gücüm Yetmedi Şiiri - Şükrü Metin

Kenara itilmek zor geldi amma
Hıçkıra hıçkıra ağlayamadım
İcraat kendime ar geldi amma
Sözü intizarla bağlayamadım

Güzelgâha yad el dağları yıktı
Deli gönül hadsiz cermeden bıktı
Akarımın yönü kıvrımlı çıktı
Irmak gibi coşup çağlayamadım

Yaşadım gamımı gamıma katıp
Gidemem yoksula kaşımı çatıp
Elimle mazlumu kuytuya atıp
Güçlünün ekmeğin yağlayamadım

Coşup şahlanıp da atmadan nara
Vermişim kendimi hep ahu zara
Dertleri,kederi koyup kenara
Sevgiyle sinemi dağlayamadım

Yoğrulmuşcasına ağrır her yanım
Çileler içinde ezilir canım
Üst üste yığıldı durdu hüsranım
Huzurlu yaşamı sağlayamadım

Bilmem ki neşeyi benden kim çaldı?
Virane ömrümü kara gün aldı
Metin-iyim hayat gözümde kaldı
Dünyada gönlümü eğleyemedim