Hayal kuramıyorum uzun zamandır, bir şey beklemiyorum artık hayattan galiba. Alıştım ben böyle güçlükle ayakta durmaya düşüp düşüp kalkmaya. Olanlara.. Olmayanlara her şeye alıştım artık sadece seyrediyorum. Çıkış yolum yok elimde hiç bişey yok. Ölsen bile dert anlıyor musun? Yazamıyorum, ağlayamıyorum tam anlatacağım, kimseyi bulamıyorum. Galiba ben herkesi kendim gibi sanıyorum. Denedim ben kötü olamıyorum belki de çok kötüyüm bilmiyorum, kimseye yaranamıyorum ve hiç bir şeyin yolunda gitmiyor. Herşeyin sorumlusu benim kabul, ama bu kadarı fazla artık bir gün gücüm tükendiğinde ne yaparım?
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
