Gücüm Kalmadı Şiiri - Sertaç Demirhan

Gücüm kalmadı artık anla beni,
artık çalamam kapını, çok yorgunum,
umudum tükendi
ve umudumla bir tükendim ben.
Gözlerindeki o derin ve soğuk boşluğu gördüğümden beri içimde çığlıklar...
Gözlerinde gördüğüm karanlık ölesiye korkuttu beni
ve o an anladım ki kovmuştun yüreğinden sevdamı...
Ne yapmalıyım bilmiyorum,
kıyameti istiyor bu yürek
ki yokluğun zaten kıyamet...
Adım adım yürürken sensizliğe,
gözümün önünden geçiyor tüm hayatım,
ilk bakış, ilk gülümseme, ilk dokunuşum sana...
Yeminlerimiz, hayallerimiz
ve şimdi hiçbiri yaşanmadı sanki,
koca bir ömür hiç yaşanmadı,
hiç gülmedim, hiç yaşamadım ben...
Gözlerini ilk gördüğümde anlam kazandı yaşamak,
yaşamak o gün başlamıştı benim için,
gözlerinde...
Ve başladığı yerde son buldu yaşamak,
gücüm kalmadı artık anla beni.
'Seni sevmiyorum' dediğinden beri nefes almak bile zor geliyor,
gülüşlerim gerçek değil artık,
yaşamak bana ait değil,
ben yaşama ait değilim,
dün ve yarın arasına sıkışmış bir derbeder yüreğim...
Ne çok özledim bilsen seni,
ne çok özledim gözlerimin içiyle gülümsemeyi, yaşamayı...
Ve şimdi, hiç gücüm kalmadı artık,
anla beni...