Gücüm Kalmadı Şiiri - Keziban Karataş

Yorgunum bu akşam ölesiye,
Yıllara,yollara, aşklara gücüm kalmadı,
Sevinçler, hüzünler, çaresizlikler içinde,
Acıya direnecek gücüm kalmadı.
Kırgınım bu akşam herşeye,
Affedip sevecek gücüm kalmadı,
Kendimden vererek hep umut ettim,
Artık savaşacak gücüm kalmadı.
Hüzünlerle doluyum bu akşam,
Zamana dur diyecek gücüm kalmadı,
Sabretmek inançtı, sabreden büyük,
Artık bekleyecek gücüm kalmadı.
Sitemkarım yine bu akşam,
Artık alttan alacak gücüm kalmadı.
Sustu dilim, konuşmaz oldu.
Artık söylenecek sözüm kalmadı,
Herşeyi tükettim fazla vermekten,
Artık yaşamaya gücüm kalmadı.
Kendimi inançlı, güçlü bilirdim,
Zamana direnecek gücüm kalmadı,
Herşeyle korkusuz savaşabilirdim,
Ama çarpışacak gücüm kalmadı.
Sözün bittiği yere geldim bu akşam,
Artık anlatacak gücüm kalmadı,
Sadece mutluluk istiyorken ben,
Artık sevecek gücüm kalmadı.
Bitkinim ölesiye bu akşam,
Ayağa kalkacak gücüm kalmadı,
Öyle çok sıfırdan başladımki ben,
Sıfırın altına inecek gücüm kalmadı.