Güçsüz Yürek Şiiri - Sultan Polat

Geri dönüşü olmayan bir yola girdiyse yürek
Artık arkaya bakmanın anlamı yoktur
Çırpınır durur bir başına
Bütün sorularını tüketir zihninin,
Neden? Niye? Niçin? …
Hepsi cevapsızdır ama!
Şimdidir önemli olan diye düşünüyorsa
Önceye dönmenin faydası yoktur
Yarını görebilir mi bu durumda
Ne zaman? Nerede? Nasıl? Diye sorabilir mi artık
“Ben” inin dışındakileri dinleyemez, dinlese de anlamaz zaten
Yalnız kalamaz ama kimseyle de olamaz
İd hakimdir bütün bedene
Haz sarmıştır bütün ruhunu
Tutkuyla O’ nu arar
Savrulur zamana karşı
Başka ruhlara akar
Git de diyemez kal da
Titreyen bedenine karşı koyamaz
Ruhunu tutacak bir ses bekler
En sevilesi ten onunkidir
En okşanası ruh yine onunki
Mutlu olmayı hak eden de odur
Dünya zaten tamamen onun için dönmektedir
Ama içinde, derinlerinde hala dışarıya çıkaramadığı çelişkileri vardır
En sevilen ama istenmeyen
En mutlu ama gözyaşları dinmeyen
En kalabalık ama tek başına
Çok konuşulan ama sessiz
En acımasız kendisi eleştirir yaşadıklarını
En çok kendisi kızar duygularına
Ama kimse ondan daha çok sevemez kendisini
Zaten buna izin de vermez
İnanmaz kedisini kendisinden daha çok sevecek birinin varlığına
Uzaklaştırır en sıcak sevgiliyi kendisinden daha fazla sevmeden
En tutkulu sevişmeleri daha fazlasını istemeden
İçselinden kurtulamaz
Beninden çıkamaz
Tamamen gitmez ama kalamaz da
Adı yoktur yaşadıklarının, etiketlenemez
Korku mudur bu? Bilemez.
Bir isim verirse kendi ismini daha mı az önemser?
Ama böyle yaşamalıdır
Başka türlüsünü bilemez
Öğretmeye izin vermez
Uzaktan, en uzaklardan bakar yanı başındayken
En soğuklardan seslenir bir nefes uzağındayken
En hoyratından dokunur sen ona kıyamazken
Ördüğü duvarların dışına çıkamaz
Yardım istemez çünkü geri dönemeyeceğini bilir
Çıkarsa yuvasından dönüşü yoktur artık
Savunmasız bir kuş gibi kalır tek başına
Sertliği, soğukluğu, uzaklığı ondandır aslında
Korkularındandır…
Girdiği yolu tanımazlığındandır
Yaşanmışlıkların acısındandır
Engellerini aşamamasındandır
En son duvarlarını aşan eller acıtmıştır çaresiz yüreğini
Koyduğu mesafeler kendisinedir
Soru sormayı nerde bırakmıştı bilemez
En son sorduğu soru neydi? Kimeydi? Ne için di?
Bilse!
Bilse belki bir kez daha sorar, ya da hiç sormaz ama bilir…
“Olsun” demek kolay değildir onun için
Boş ver leri öğrenmemiştir henüz
Tekrar denemeler zordur
Güçlüdür dışarıya karşı göstermez içinde çırpınan küçüğü
Ama derinlerinde bir yerlerde bir parçası bekler kurtarıcısını
Elinden tutup acılarını unutturacak kahramanı gelecektir elbet
Engellerini aşacak
Duvarlarını yıkacak
Sabırla yaralarını saracak
Ama belki de yoktur öyle biri
Farklı olan yoktur belki
Bu yürekten verebileceğinden fazlasını beklemeyen biri
Belki sadece hayal kuran parçalarına inat çıkıp gelecek biri
Kim bilir belki…
Bir gün…
Beklemediği bir anda…
Tutup güçsüz yüreğinden dünü unutturup
Yarına inandıracak biri vardır belki de…
Kim bilir belki…
Bir gün…
Beklemediği bir anda…