Yaşamaktan korkuyorum anne,
Yalnız kalmaktan...
Güçsüz düştüm anne,
Her seferinde yenilmekten....
Artık o eski ben yok...
Adeta bir sığıntı, bir fazlalık gibi hissediyorum kendimi...
Belki de sevmek bana göre değil anne...
Çünkü sevmek demek,
Benim için yenilmek anlamına geldi.
Her seferinde daha fazla kan kaybettim,
Her seferinde kalbim daha fazla yas tuttu,
Her seferinde canım daha fazla yandı...
Ve içler acısıdır ki hep kader deyip boyun eğdim...
Ama artık bende tükendim.
Artık tutunacak bir dalım kalmadı...
Bende yenildim...
Ve sonunda pes ediyorum anne...
Kayıt Tarihi : 1.7.2006 14:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!