İçimde bir orman yanıyor,
kökleri çocukluğuma kadar inen bir afet bu.
Kemiklerim alevlerin kırmızı soluğunda küle dönüyor.
İçimde har taşıyorum;dışımda “güçlü kadın masalı”
Yardım edin diyemiyorum kimseye.
Yardım istemek nedir, bilmem çünkü.
Öğretmediler bana.




Yaşam durmadıkça duygularda birbirini izler,birbirini kovalar.Bazen kuzey rüzgarın,bazende kavak yellerine kapılırız.
Yaşam bazen hırçınlaşır tutar yakamızdan süründürür,acı çektirir.Bütün kötülükleriyle yinede severiz yaşamı.Acısını veya tatlısını dökeriz dizelere.
Böyle güzel şiir olur.
Emeğine sağlık.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta