Hayır!
Güçlü değilim eskisi kadar..
Hayat o kadar yıprattı ki beni, rüzgara karşı direnemiyorum..
Kanatlarım kopmuş bir kere ne yapayım..
Savuruyor artık rüzgar her esişinde farklı menzillere..
Sürükleniyorum bende rüzgarla birlikte..
Bekliyorum birgün birisi çıkar tutar elimden kolum kanadım olur diye.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta