Nereye bakarsan bak,
Göremediğindir yüreğim...
Kaç kere daha incinir ki çocuk kalbim,
Ah benim yaralı çocuk kalbim...
Yaraları saramadan yeni yaralar açıldı,
O kadar mı yaramaz bu çocuk...
Seninle uslandığımı bilemedin yâr.
Eksiliyorum günden az, geceden çok...
Sevdanın karasında yok oluyorum azar azar,
Görünmüyor yüzüm, kayboluyor yüreğim..
Oysa hep bir ışık bekledim yokluğunun kahreden acısından...
Kendine yoktu ki ışığın, korktum hep karanlığından.
Karanlıkta doğarmış yepyeni umutlar, öğrendim.
Daha bir sıkı sarıldım içimdeki çocuğa,
Sen yüzünü eğdikçe ben yeniden doğdum kanayan yaralarımdan...
Yalnızlık ve acı güçlendiriyor sevdanın yaşayamadığın yanından,
Alamadığın nefesi alıyorsun sonunda sevgilinin döndüğü sırtından.
Nasıl görürsen o işte, kurtuldum ben artık karanlığından...
Işıkları yaktım doğan güneşle, sevdamı aldım beni anlamayan ruhundan.
Kayıt Tarihi : 27.10.2013 18:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nurdan Akın Gürkan](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/10/27/guclendiren-yar-a.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!