Gücensin Şiiri - Raşit Evşen

GÜCENSİN
Hiç açmasın bahçemdeki goncalar
Hep öyle kalsın,açılıpda solmasın.
Özleyip gelince,seyredeyim goncamı
Dökülsün damla,damla varsın bülbüller gücensin.
Hasretimi gidereyim doya,doya
Seyrederken bir yerden gizli,gizli
Yorgunluğumu gidereyim,yıllardan gelince geri,
Varsın gülşenimdeki güller gücensin.
Dokunmayın bana burada kalayım
Özlemlerimi giderip mutlu olayım,
Kokularıyla oyalanıp,sarhoş olayım
Varsın birazda çağıranlar gücensin.
Bir gülüm var,üç de goncası
Dünyam bunlarla yoksa yaşayamam,
Güneş sallandı ,oluyor akşam
Varsın goncalardan uzak ömrüm gücensin.
Dikeni olmasa bağlandığı dalın
Bülbüle feryat ettiren,çektirdiği cefanın
Doyulur mu kokusunagülün,goncanın?
Bırak biraz da lafını duyan dallar gücensin.
Bir gülistana uğrarsa yolun
Sor gülşenime,goncalar dönmüş mü güle?
Acaba özlemi kalmış mı yıllar öncesinden?
Arayıp soran kalmamışsa,biraz da Gülşen gücensin.
Dikenler gücensin,dallar gücensin
Çektirdiler bana hasretini,cefasını
Seyrederken dalıp gitmişsem,geçmissem kendimden
Herhalde biraz da mahrum bırakan yıllar gücensin.
Ne oluyor sana ,söylenip durursun?
Herkes ne derse desin,seyreyle karşıdan
Sen salla elini gönder selamını
Size yönünü çeviren ,biraz da RAŞİT gücensin.
26.08.2020.R.EVŞEN