.....Gücenme Şiiri - Ahmet İslamoğlu

Mâh sundun geceme güne çevirdin
Kadir kıymet bilemedim gücenme
Bitmez ıztırabı düne çevirdin
Bu rüyayı bölemedim gücenme

Beden ikliminin güzünde buldum
Sîmâsız bir resmin yüzünde buldum
Keder deryasında,hüzünde buldum
Böyle dilek dilemedim gücenme

Ne zaman kalemi alsam elime
Yazmak isteyince üç beş kelime
Hıçkırıklar kilit vurur dilime
Gözyaşımı silemedim gücenme

Bu yaşta sevdayı çekemem derdim
Kaç defa kendimi kendimle yerdim
Şimdi gururumu yerlere serdim
Aklım firâr çelemedim gücenme

İzler yorgun yollar meçhûl neyleyim
Lâl olur lisânım nasıl söyleyim
Fermân buyur cânı berdar eyleyim
Azmeyledim gelemedim gücenme

Hazân mevsiminde gönül semahı
Beklerim açılsın vuslatın rahı
Zaman aramıza germiş berzahı
Ah eyleyip delemedim gücenme

Günâhi kapında bir sefil gedâ
Bin canım olsaydı,uğruna feda
Sonlu mısralarla ederken veda
Eşiğinde ölemedim gücenme