Gücenme Şiiri - Mehmet Ali Demirel

Çaresizlik içindeyken ben,hep kârıldın
Sana yaklaşınca neden! Küsüp darıldın
Hani kardeştik neden Başkasına sarıldın
Şimdi benim özümde kül’sun Gücenme

Kim durmuş ki bir kararda nedir tas’an
Senin için ben’dim ben kur’an’a el basan
Boşa heveslenme dolmaz gayri kasan
Şimdi benim sözümde pul’sun Gücenme

Yokluktan sana neler var ettim ‘birbilsen
Gayri bu garibe dünyaları var etsen
Ruhen karatın kendini, bende bittin sen
Şimdi benim gözümde ölü’sün Gücenme

Peydah ettin kötülükten yana ne varsa
Feryadım duyuldu Haymanadan tâ Kars’a
Beni sırtımdan vurdun Ey kör yarasa 🦇
Şimdi benim özümde kül’sün Gücenme

Varlığın hayali,ruhun Fuzuli nefes
Senin yaşamın bu Âlemde çok abes
İnsanlığın kıt yetmez Demir’den kafes
Şimdi benim sözümde pul’sun Gücenme

Ben sana kardeş değilim anma Adımı
Emdikçe emdin yeter emme kanımı
İnsanlığımdan utandım tükettin Canımı
Şimdi benim gözümde ölü’sün Gücenme

Memoçilo 06.07.19 Berlin
—————————————-