Gücenik Teslimiyet Şiiri - Aydın Uzkan

Kör noktasız
Kendini kendi içine kilitlerken insan
Sesinin kıvrımlarına tüner duman rengi uğultular
Paslı gövdesindeki sıcak bir ürpertiyle
Pul pul dökülür avuntular

Turuncu tufanlarda
Kahverengi bir zaman oturur içlere
Savrularak beyazlaşır uzakların büyülü karası
Uykular sürme çeker şehla gözlere
Küf kokan iki yorgunluk arası

Ceza kokan adalet ikliminde
Avuç avuç yalnızlık saklarken köşe başı simitçiler
Gündüzün ışıklarını sünger gibi emer geceler
Vazgeçişin mührü vurulur dillere
Ve cam tozu gibi dağılır heceler

Hilesiz hesapsız
Anlaşılmamanın ebruli dilinde
Sükutun kalbine batıyor ağdalı ölümün süngüsü
Çırpınan bir kum saatinin taneciklerinde
Tükeniyor kekeme aklın döngüsü

Uzaklığın serkeş büyüsünde
İçindeki iyiliğe yenik düşüyor bir yolcu
Büyüyor gözbebeklerindeki ağrı
Kirlenen dünyanın lekeleri sıçrıyor şiire
Ve kulaklarda asılı kalıyor Mavi'ye son çağrı