Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
İki çift söz etmeden kaçarcasına
Vefasız aşkınla hunharcasına
Paramparça kalbimin her parçasınla
Bırakıpta gittin gücendim sana...
Zafer Gürayça
Güzel dizelerine katkım olabilirse
İzninle dostum teşekkürler saygılar...
10 puan ve antolojimle..
Hani seviyordun, yalanmış demek
Sahte gülücükler, pilanmış demek
Sevmediğin insan, Turanmış demek
Bırakıpta gittin, gücendim sana...Zaralı Turan
Erol bey bu güzel şiiri paylaştıgınız için ve yazdığınız için tebrikler teşekkürler saygılar selamlar
şarkı tadında.. harika.. tebrikler hocam..güzeldi..
cok guzel ve anlamlı bır sıır okudum tebrık ederım
SİNAN BİÇER
Sevdalar bitermiş, hiç istemeden,
İnamıştım sana, ayrılmam derken,
Sana bu kadar çok,çok seviyorken,
Bırakıpda gittin gücendim sana..!
Mutlumusun şimdi yaban ellerde,
O güzel vucudun, hangi kollarda,
Beni böyle viran, viran hallerde,
Bırakıpda gittin, gücendim sana..
Severek okudum. Hani, insan bazı klasik güzel şarkıları durmadan dinlemek ister ya, işte öylesine okunmak istenen, dinlenmek istenene güzel bir şiir. Bu güzel şiirleriniz devam etsin inşallah.....Selamlar ve +10
Mutlumusun şimdi yaban ellerde,
O güzel vucudun, hangi kollarda,
Beni böyle viran, viran hallerde,
Bırakıpda gittin, gücendim sana..
Güzel bir eser olmuş kutlarım.
kutlarım sevgili ustadım kalemine yüreğine sağlık anaları birgün deyil her gün anmalıyız tam puanımla +ant selam ve dua ile
GÜCENDİM SANA...!
Bağlanmıştım sana, deliler gibi,
Bırakıp da gittin, gücendim sana.
İçimi karartın, sönmüş köz gibi,
Bırakıpda gittin, gücendim sana..!
Kimse yaşamadı, böyle bir aşktan,
Bu sevdayı yazdık, biz yeni baştan,
Bir dünya kurmuştum, senle ben olan,
Bırakıpda gittin, gücendim sana..!
Seviyorum derdin, biz beraberken,
Yeminler derdin, ayrılmam senden,
Bilmiyorum neden, bir sabah erken.
Bırakıpda gittin, gücendim sana..!
Sevdalar bitermiş, hiç istemeden,
İnamıştım sana, ayrılmam derken,
Sana bu kadar çok,çok seviyorken,
Bırakıpda gittin gücendim sana..!
Mutlumusun şimdi yaban ellerde,
O güzel vucudun, hangi kollarda,
Beni böyle viran, viran hallerde,
Bırakıpda gittin, gücendim sana..
Özlemiyor musun, söyle hiç beni?
Yanlış tanımışım,ne yazık seni,
Hiç düşünmedin mi, özler bu beni?
Bırakıpda gittin, gücendim sana..!
Sçz yazarı: Erol Sagun.
Tarih.08 05 2009.
Gün:Cuma,
Saat:09,45
Erol Sagun
EROL BEY ÜSTADIM ;
EMEK VERİLEREK BÜYÜTÜLEN AŞK KAYBEDİLİNCE EMEK VERİLEREK YAZILAN BİR ŞİİRLE ÖLÜMSÜZLEŞTİRİLMİŞ..
BEĞENEREKL OKUDUM..TAM PUAN 10 ..SELAM VE SAYGILARIMLA...İBRAHİM YILMAZ.
GÜZEL BİR HÜZÜN YANSIMIŞ ŞİİRE.YÜREĞİNİZDE SEVGİ HER ZAMAN BOL OLSUN.KUTLUYORUM.SAYGILAR
NE YAPALIM HAYATIN SÜPRİZLERİ.BUNLAR HOCAMIZA GÜZEL ŞİİRLER YAZDIRMASI GİBİ OLUMLU YÖNÜDE YOK DEĞİL HANİ KALEMİNİZ DAİM OLSUN
Bu şiir ile ilgili 89 tane yorum bulunmakta