Gücendim Şiiri - Aysel Tarcan 2

Fer yok gözlerimde akan yaşlardan
Toprağı kavuran çöle gücendim
Hal yok dizlerimde yakan taşlardan
Yaprağı savuran yele gücendim

Sefa dergahında hesaplar döner
Dökülen meylerle hicranlar diner
Yaşanan aşklardan ocaklar söner
Edebe ters düşen hale gücendim

Nazende tomurcuk güller dalında
Boyunlar bükülür zalim kolunda
Hiç gözüm olmadı dünya malında
Çınarlar deviren sele gücendim

Tozlu raflardaki sevdan kadarsın
Kalpten sevdiğine canın adarsın
Vaden dolduğunda ölüm tadarsın
Mezarımda açan güle gücendim

Aysel Sultan olup yazdım dostlarım
Devirdim meyleri sızdım dostlarım
Ölmeden kabrimi kazdım dostlarım
Dost görünüp vuran ele gücendim

Aysel Tarcan