Güç İstenci Şiiri - Sinan Bayram

Ben istemem gücü —
Ben güç olmayı isterim.
Çünkü güç, ne zincirdir ne kılıç;
güç, varlığın kendini yeniden kurma kudretidir.

Dağlara bakarım,
Onlar susar, ama hep yükselirler.
İşte güç budur:
Sükûnet içinde bile bir tırmanış.

Kırıldım,
ama kırıldığım yerden sızan ışığı sevdim.
Çünkü güç, parçalanmayı reddetmek değil,
parçalarıyla daha büyük bir bütün olmaktır.

Ben acıya “gel” dedim,
çünkü o bana ait olan tek gerçekti.
Acıdan korkan, kendi iradesinden korkar;
çünkü irade, ateşte şekillenir.

Güç istemek, başkalarını ezmek değil;
kendini durmadan yeniden yoğurmaktır.
Ben her gün ölürüm,
ve her gün dirilirim —
daha ağır, daha derin, daha ben.

Zayıf, anlam arar;
güçlü, anlam yaratır.
Ve yaratırken yanar,
çünkü ışık daima kendini yakarak parlar.

Ben dünyayı fethetmeyeceğim —
Dünya zaten benim içimde dönüyor.
Her nabız vuruşum, bir yıldızın çığlığıdır;
her nefesim, varoluşun kanunudur.

Ve bir gün,
her şey benden kaçarken ben yine “evet” diyeceğim hayata:
Çünkü güç,
dünyayı değiştirmek değil —
dünyaya kendi yasasını söylemektir.

Sinan Bayram