Gubetten Anaya Mektup

Anam;
Mektubuma başlarken ellerinden öperim,
Bunu yazarken bile,yemeklerin özlerim.
Belki biraz kızdırı,seni biraz üzerim,
Baştan söyledim anam,senden özür dilerim.

Gitme diye ağlardın; oğlum gitme gurbete,
Doğduğun topraklarda kal dizimin dibinde.
Sen orada zorlanır tek başına kalırsın,
Kimseye söylemeden için için yanarsın.

İşte geldim gurbete,cekiyorum hep cefa,
Kimileri aç susuz kimileriyse sefa üstüne sefa.
Ardamarı çatlamış,insanlar yüzsüz kalmış,
Düzen bozulmuş anam,oğlun çırpınır olmuş.

Hep yalnızım anam,kimseler yok yanımda,
Dost gibi görünenler,satıyorlar anında.
Varsa cebinde paran,olmasın namusunda,
Düzen bozulmuş anam,oğlun çırpınır olmuş.

Dinlemedim ah anam,senin tatlı sözünü,
Şimdi sensiz,kimsesiz özlerim nur yüzünü.
Temiz kalbin aynası bakan iki gözünü,
Çok özledim çok anam,oğlun çırpınır olmuş.

Burada Kızlar bile erkeklerle bir olmuş,
Ahlak edebin bile içine çomak sokmuş.
Namus iffet kavramı sanki ortadan kalkmış,
Düzen bozulmuş anam,oğlun çırpınır olmuş.

Anam ayıplamazsan beni; köyden bulsan birini,
Bize layık olacak,sonra üzmesin seni.
Olursa helalinden veririm tüm sevgimi,
Nolur kızma be anam oğlun çok yalnız kalmış.

Vakit çokça geç olmuş bitiriyorum anam,
Soran olursa beni hepsine söyle selam.
Babamla kardeşlerim tüter gözümde inan,
Özlemim çoktur ama dönmüyorum be anam.