Gruzu 263-1 Şiiri - Muharrem Akman

GRUZU 263

Yayılmış gruzunun boğucu gazı
Üstüne üstlük yangın var
Duman sarmış ortalığı
Kömür tozu, taş tozu, metan gazı
Ne varsa soluyor doluyor ciğerlerine
Ne koruyucu güvenlik ne maske
Ürkütücü karanlık, sonu sonsuzluk
Korku esir almışken her birini
Sırtlamışlar yerde yatan ameleyi
Son soluğunu verdi verecek
Ha gayret ulaşalım Kuyubaşına
O can pazarı içinde
Kalmamıştı onların da dermanı
Uzatmışlar boydan boya Şaban'ı
Helal et gardaş tüm haklarını
Taşıyamıyoruz artık ağırlığını
Aylar sonra hatırlayıp yaşadıklarını
İletecekti iletmesine minnettarlığını
Yutkundu şaşırdı donup kaldı
Yıllar sonra yaş geldi gözlerinden
Yazılmış 263 madencinin arasına adları
Yapılsaydı şöyle, ben demiştim böyle
Ne çok çare varmış ne çok sevenleri
Oysa çoktan sönmüştü şehrin fenerleri
Ne son oldu Maden ocaklarının kurbanları
Ay geçmiyor yükseliyor karaelmasın ağıtları.

3 Mart 1992 Kozlu gruzu faciası anısına

Muharrem AKMAN Zon
8/Haziran 2024