Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
KİLİSLİ BİR HEMŞERİM,
ŞEMDİNLİ'DE YEDEK SUBAYKEN BİR GECE ÇATIŞMASINDA ASKERLERİNDEN BİRİSİNİN (KOMUTANIM BENİ KURTARIN) ÇIĞLIĞINI DUYUNCA ASKERİN SİPERİNE KADAR GİDİP SIKIŞTIĞI YERDEN KURTARDIKTAN SONRA ŞARAPNEL PARÇASIYLA GÖZLERİNİ KAYBEDEN Murat Cumhur MUHTAR.
BABAYİĞİT VE YAKIŞIKLI BİR GENÇ.
HANİ ANADOLU TABİRİYLE BAKMAYA KIYILMAYACAKA KADAR YAKIŞIKLI BİR GENÇ.
EŞİ ZEYNEP,
KİLİS DEVLET HASTANESİNDE MEMUR.
KOCASININ RAHAT ETMESİ İÇİN BİR KADININ ELİNDEN GELENDEN FAZLASINI YAPAN BİR VEFAKÂR VE CEFAKÂR EŞ.
ELİ ÖPÜLESİ BİRİSİ.
BU ŞİİRİ 03.06. 2008 GÜNÜ HASTANEDE KENDİSİNE OKUDUM.
HAYRET ETTİ.
BU HANIM BİZİ TANIMAZ BİLMEZ ADETA MURAT CUMHUR'U YAZMIŞ. KENDİSİNE TEŞEKKÜRLERİMİ İLETİR MİSİNİZ DEDİ.
NAİME KARDEŞİME BİR KADIN OLMASINA RAĞMEN CEPHEDE DARBE ALAN BİR ERKEĞİN HİSLERİNİ DUYABİLMEK GİBİ ÖZEL YETENEĞİNDEN VE ŞİİRİNDEN DOLAYI TEŞEKKÜR EDİYORUM.
Bana Gözlerimi Verin
Kurşun adres sormuyor,geliyor dolu dizgin
Azrail danışmıyor,alıyor güzel çirkin.
Bazan bir serseri mayın zehreder hayatı,
Bazan da bir el bombası yok eder tüm umutları.
Roketler, mermiler, havan topları,
Uçuşuyor havada şarapnel parçaları.
Önce korkunç bir patlama,her yer toz duman,ateş,kan
Sonra bedeni saran bir sıcaklık,içten gelen bir acı çığlık.
Ardından kocaman derin bir karanlık.
Gözünü açtığında ya kopan bir kol,ya olmayan bir bacak
Ya da gözlerini açmaya çalışıyorsun, açamıyorsun
Çünkü yok.! Düşünebiliyor musun? GÖZLERİN YOK!
Bağırıyorsun çılgınca:
Komutanım,BANA GÖZLERİMİ VERİN!
Kimsede ses yok.Anlıyorsun acı gerçeği,
Çaresiz diyorsun:Vatan sağolsun.
Artık istemesen de yarım kalkıyorsun.
Beynin bu duruma alışmaya çalışsa da
Yüreğinle bir türlü kabullenemiyorsun.
Döndüğün zaman ya kaçıp giden bir nişanlı
Ya da bir gün bıkıp gidecek sandığın çocuklarının anası.
Ya anne babanın yüzündeki derin acı?
Dinmez bir türlü onların yüreğindeki sancı.
Sokakta yürürken bir egsoz patlasa
Mevzi alırsın hemen savaştaymışçasına.
En yakın arkadaşını bırakmışsın cephede,
Veya Şırnak’ta hastanede,morgun soğuk mermerinde.
Ruhunda kopan fırtına anlaşılamaz,
Paylaşılamaz ki ey gazim.
Yalnızlık paylaşılmaz diyor şair.
Zaten paylaşılsa yalnızlık olmaz ki,
Bu da işte öyle bir şey sanki…
Savaşta babalar oğullarını gömer,
Barışta oğullar babalarını derler,
Babalarınız için döndünüz sizler.
Ruhları şad olsun; o mukaddes şehitler
İyi ki başlarını alıp gittiler.
Acınızı paylaşıyoruz denen gaziler
Unutuldular köşelerinde birer birer,
Kaderlerine terkedildiler
Vatan için bir uzvunu verenlere.
Senede bir günü zorla verdiler.
Bizler sıcak yatağımızda uyurken
Onlar kimin için döğüştüler?
Oysa ne minnet, ne şükran
Sadece sevgi ve vefa beklediler.
Onlar bu vatanın yaşayan onuru idiler.
Belki de sordular kendilerine:
“Hatırlanmak için illa şehit mi olmalıydık? ”diye.
Yürek dolusu selam ve sevgi size,
Sağlam kalan ayağı öpülesi gaziler…
Naime Özeren
