Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Aynıyım İşte
Sabah oluyor usulca kalkıyorum yatağımdan
Güneşe bakıyorum derin bir yalnızlık
Yüreğim yanıyor arıyorum seni
Çayımı yudumlarken bir hüzün çöküyor üstüme
Efkar basıyor birden
Evden çıkarken kapıyı usulca örtüyorum
Ellerim ellerini arıyor tutmak için
Sen yoksun tutamıyorum ellerini
Öğle yemeğini yemiyorum sensiz
Akşamı iple çekiyorum
Akşam karanlığında sessiz kaldırımlarda yol alırken
Canım eve dönmek istemiyor
Bir park görüyorum yolun kenarında
Biraz otursam mı oturmasam mı derken
Sensiz vakit geçirmeyi istemiyor gönlüm
Hızla geçiyorum kaldırımları
Evin kapısına geliyorum
Kapıyı açarken karşımda seni hayal ediyorum
İçeriye girdiğimde gözlerim yine boşta
Senin anlayacağın aynı kahve aynı insanım
Gece yatağıma sensiz uzanıyorum
Burada her şey eskisi gibi bir sen yoksun işte
Değişen bir senin yokluğun
Bense her zamanki gibi aynıyım işte
Sessiz sakin durgun yorgun ve aynıyım işte
Sefer Kurt
