Grup Laiklik durağı Şiiri - Akın Akça

Hep çiçekler topladık
zihni açık,
şeriatın koynu başı koru yolunda; hepsi de güzeldi:
hiçbirisi sarıklı değildi, öyle etkisiz kumral kalemdarlar yürüyüş boyunca arkada kaldı.
Nice bebekler kıkırdattık, nice güneşler doğurttuk,
ve böylece, sevgiye itimat, bunu bilen kaç ama yeni yeni bebekler doğar yer yüzeyine…
Kah güneş ışınını verdi kah da obebek doğdu;
doğdu ve çıngırağını yeni arkadaşlarıyla oynadı, paylaştı,
hiçbirisi malını bencilce kaçırmadı.
Bu bir imecedir.
Başlar hayat, ve güzelce…
Hiçbirisi kapanmadı.

Bir de TCDD’de makinist olabilen bir sarıklı duymuştum;
duymuş da, inanmamıştım.
Sen, hem yol git, yürü, uraş, çok yer görsün gözün doysun;
varlık içinde yokluk,
hem de gel bu hale, iyi mi.
ve hatta
ne oldumdan öte
ne olacağım demeli …

Bu
değişmeyen bir durak
Ve değişmeyecek bir durak zekamız,
aklımız,
hislerimiz; bilincimizin kaderi,
ve ordan buradan, her yerden eğip büküp şekil ettiğimiz bilincimizin kaderi,
Sıktığımız ellerimizde hörgüçlü
bir devasa su kuyusu ile besili
kalıp alınıp önceden tasarlanmış
oyun ve gıda hamurundan daha gösterişsiziz