Griye İnat I Şiiri - Hasan Gölbol

Mavi kuşlar , yeşil çimenler severler.

Gökyüzünün mavisinde kayboldukları kadar,

belli ederler kendilerini yeşil çimenlerde.

Yeşil çimenler besilidir kendinden öncekilerle

ve mavi kuşlar, yeşil çimenlerle.

Yeşil , mavilerle

yeşil , güneşlerle

ve çimen , yeşillerle besilidir.

Mavi kuşlar, yeşil çimenler severler.

Uğrunadır yaşamları yeşil çimenlerin.

Mavi kuşlar , yeşil çimenler severler.

Severler ama,

bu demek değildir ki kargalar sevmez yeşil..

Griye inat yaşayan renkli bir karganın şiiridir sizlere sunacağım.

Griye İnat

Kölesi doğanın
ve özgürü dünyanın bir ailenin.
Üç-beş dönümlük zeytin tarlasını
ortadan ikiye bölen bir incir ağacında..
İleri-geri ve bazen sağa-sola sallanan
yaprakların arasında
el emeği-göz nuru / çalı çırpıdan yapılma
bir fare yuvasında yaşayan
size göre genç bize göre yaşlı
yalnız bir kargayım ben.
Siyah değilim fakat,
nasıl olayım fikirler bile gri iken.
Gri de değilim ama,
bazen mor bazen maviyim.
Kimi zaman da
hani o dertli ve tasalı şiirleri okurken bütün griliklere inat,
ve sesimin en tiz haliyle
eşlik ederken mavi dönemlerden kalma bir türküye
işte o zaman büsbütün kırmızı yahut pembe…

Vakti gelecek gri olacağım ben de
yani arada bir işte
konuşma ihtiyacı hissettikçe.
Yitirdim umutlarımı son yeşil inciri de yeyince.

Uçmayı öğretebileceğim bir köpek
veya peynirimi bir kurnazlık bulup alacak bir tilki de yok.
Sesine imrendiğim bülbüller,
alkış tutuyor griliklere..

Korkarım grilikten.
Korkulmalı grilikten.
Çünkü gri olmak en büyük siyahlıktır asıl.
Gri, en büyük karanlıktır,
değil insanları kargaları bile merkezine çeken.

Oysa, her şey zifiri bir grilik iken..
zor değil toz-topraktan griye dönen incir yaprağını
silkeleyip yeşile döndürmek.
Bir karga için bile…