ne kadar uzak
yolların kıyısındaki
bir sıla taşıyorum
dünya kadarcık yerde
ne kadar ırak...
bulduğum samanyolu
serçe gözü
bu uyanmalar
çıldırtıyor sessiz sedasız
nemli gözlü kadınlar tanıdım
yokuşbaşlarında
sonra bakıyorsun
nerden bulacaksın...
bunlar tanınamaz halde
kendilerini farklı kılma telaşı
sarmış miskal beyinlerini
tanınmaz halde...
nereye koysam kendimi
kandil kokusu üzerimde
nereye...
bu yüzden
iklimsiz kaldım
uzak değilim
gördüğün her mezar benim...
Kayıt Tarihi : 16.2.2008 14:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!