Grip Şiiri - Baykal Kaanalp

uzaklara yürüdü
ayaklarında derman kalmamıştı
sanki taşımak istemiyorlardı onu
vücudu keskin bir sirke
kesip duruyordu elbiselerini
ya gözleri,ha kapandı
ha kapanacak
bir bulut arıyordu
üzerinde uyunacak

astı göz kapaklarını
portmantosuna düşlerin

şimdi bir sahilde yürüyordu
ayakları çıplak
elbiseleri ıslak
tuzlu su ayaklarını acıttı
taşları parmaklarına battı
kumsalın,dünyanın
nefes alışları hızlandı
soluk borusunun

birden uyandı irkilerek
neşe bulaştı gözlerine
bir demet sevinçle

elleriyle vücudunu araştırdı
mutluluğunu fincandan taşırdı
hala buradaydı,bu evrende
elinde bir fincan çayı karıştırdı
yaşamla hayallerini barıştırdı