Grileşmek/yaşamak/büyümek

Bütün çabamız değil mi kirlenmemek adına;
Bütün bu duvarlarını ördüğümüz sanrılarla.
Ruhumuzu nereye koysak bilemedim beyaz kalsın diye
Ya da hangi su'yla yıkasak, artık, gece yarısını geçmişken
Bir bal kabağı rüzgarında özümüze mü dönüyoruz acaba
Büyüdükçe ve büyüdükçe zaman aktarında

Bütün renkler grileştikçe, çocukluğunu arar elbet insan
Her bir renk tonunu gök kuşağı ile kıyaslar sonuçta
Sevdikçe büyür insan diyordun, büyüdükçe ölür
Sevmek ölmek mi? İnsanı, hayvanı ve çiçeği...
...hepsi umut rüyasında bir hayal mi yoksa..

O yüzdendir gece yarımın sen olması, bu alaycı hüsranda
Baharın bende şekillenişi o yüzden mor salkımlı dallarda.

Ürküyorum kendi silüetimden, yansımamdan, gölgemden
İnsanlardan da pek haz etmiyorum, belki de kendimden sebep.
Bütün bunca renksizlikle nasıl bir buluta yolcu olur insan
Nasıl asabilir hamağının iki yanını göğün mavisine
Ve dağlaşmış, beyaz tonlarla bezeli bulutlara
Nasıl şarkılar mırıldanabilir rüzgarın koynunda

Kirlendik ve kayboldu beyazlığımız bedenimizle birlikte
Özgürlüğümüz de kayıp gitti gecenin yarısında
Yalnızlığı arınmak sanıp kendimizi bile terkettik
Ve kocaman bir şehir dolusu kimsesizlik edindik
Sevdikçe, büyüdükçe, öldükçe ve yaşadıkça.