Dünya dolup boşalmış belki binlerce defa,
Yinede insanoğlu hâlâ onun peşinde.
Gören var mı dünyanın gösterdiğini vefa,
Vefa bekleyen yanar pişmanlık ateşinde.
Şüpheler vicdanımı kemirdi gece gündüz,
Umut seraba döndü hüsran ufuklarında.
Silindi kelimeler lügatim kaldı öksüz,
Varlığımı kaybettim benlik sahralarında.
Ben kimim diye sordum aklımı bine bölüp,
Beynimi didik didik ettim bazı geceler.
Hayal ufkumu açtı simurgu anka gülüp.
Dünyayı omuzlamış gördüm bazı cüceler.
Fikrimin tuvaline nurunu nakışladım,
Yoklukla var olmanın telaşesinde ruhum,
Gölgeler ülkesinde yürürken adım adım,
Gerçeğin aynasında aydınlandı şuurum.
Kayıt Tarihi : 19.6.2008 00:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!