Gridir Susmak Şiiri - Altan İlhan Arslan

Susmayı çok şekil de anlatabilir bir insan.
Boyası olmayan bir ressam mesela,
kalemi olmayan bir şair gibi.
Birinin tuvali var gözlerin de,
diğerinin kelimeler boğazına dizilmiş.
Ne kadar benziyorlar bir birine, ikisi de susarken.
Susarken ne kadar da benziyor insan insana.
Oysa biri hayallerin vücudunu çizer,
diğeri ruhunu yazardı.
''O kadar başkaydı bu iki insan.''
Bu iki insan susarken benzediler bir birlerine.
Demek; yokluğun BİR kişiliği var,
sen istediğin kadar başkayım de!
Tıpkı gölgeler gibi gri/dir susmak, başka bir rengi bulamazsın.
Koyamazsın yerine.
''Cesaretini bulamıyorum anladım ki!
Sıkışıp kaldığım grinin içinde yaşamak
Duygusuz ve katı olmanındır zaferi.
Saatin önemi yok zaman umrumdamı sanki
Beyaz ve siyah arasında geçen hayatın
Neresinden alırsan al
Bulacağın! içimden çıkamayan
Yankısıdır, griye karşı sessiz bir öfkenin.''
Ey içim!
Kavrulan kuru çölüm, benim hep ahı olan
Susarsın, yine. Konuşmazsın, öldün mü?
Kaldırdık mı cesedini, gömdük mü seni!
Susmak Gri, Ölüm Beyazdır.
Kıldık mı söyle? Son namazını.
Susmayı çok şekil de anlata bilir bir insan!
Bir gök mesela;
dört duvar gibi...
Yada bir mezar düşünün Suskunluğun mahşerini.
Benden sonra kim anlatırsa anlatsın.