Gri Ve Siyah Şiiri - Şengül Gökçe

Yapraklar dökülüyordu sen giderken
Sen giderken
Bir yandan yapraklar dökülüyordu yüreğimde
Bir yandan tomurcuklanıyordu doğa

Sen giderken
Ben kanıyordum için için…

Sen giderken
Yıldızlar parlıyordu
Yıldız yıldız !

Sen giderken
Ben yorgundum
Ama her şey hazırdı yolculuğa

Sen giderken
Bir hayat daha başlıyordu bir yerlerde
Yepyeni umutlarla…
Sen giderken
Ben yaşlanıyordum…

Sen giderken
Gökkuşağı vardı dört bir alemde
Bendeyse sadece, gri ve siyah

Sen gittin…
Ve ben hala grideyim

Sen gideli kaç sonbahar geçti yüreğimden
Saymadım, sayamadım…
Ancak, ne sarı döndü geri
Ne mavi, ne kırmızı…
Ben şimdi bile
Grideyim

Sen gittin…

Sen gittin, her şey gitti seninle
Yıldızlarımı götürdün
Yapraklarımı…

Renklerini çaldın hayatımın
Mevsimlerim de geldi beraberinde
Baharlarım da…

Aslında giden sadece sen değildin !
Seninle birlikte ben de geldim ardın sıra
Geriye kalansa
Aynadaki yeni ben
Yüreğimdeki eski sen
Ve ardından bakakalan
Umutlarımdı…

Sen gittin, ben bittim…
Eski sevgilim, yeni dostum

30. 01. 1999