Gri Umutlar Şiiri - Dilşah Aytekin Çalım

Gündüzleri sığdırıyorum gecelere
Gözyaşlarım usuldan iniyor
Birer yıldız oluyor
Bir serüven benim hayatım sonu olmayan

Ölüm ne kadar yalın ne kadar yakın
Ensende göremediğin bir hançer gibi
Kırık kalpler,gözyaşları,ağıtlardır ölüm
Karanlıkta tanımadığın inanmadığın bir el
Ölüm bu kadar korkunç
Yalan olduğu kadar bu kadar gerçektir işte

Tüm kalbi kırıkların anısına
Tüm sevenlerin adına
Çıktım bu hayat yoluna
Sararan yaprağın duyduğu acı gibi
Bir sancı kaplıyor benliğimi
Ses nefes yok
Hisler var duyuyorum
Kızıl bakır rengi toprak
Gümüş gökyüzü var
Başlangıç yada son yok
Gri gecelerimde,gri hayatımda
Mücadeleler hakim
Hayatın pençesinde kıvranan
Ağlayan kah sönüp kah parlayan
Kor bir alev gibi yanan
Gri umutlar var bu serüvende

Yumak yumak sevinçler boğazımda
Sindiremediğim yalanlar
Hayalini bile hatırlamadığım
Ama ağlamak zorunda kaldığım
Cenazeler var bu serüvende

Boş umutlar peşinde koşan
Boş işlerle uğraşan
Boş konuşan,boş insanlar var
Bu boş serüvende…

Aşk yok gökyüzünde
aşk yok kalplerde
soğuk insanlar,yalancılar
vefasızlar,pişmanlığından
Utanan, gizlenen
Karanlık maskeler var

Bitirmek istemediğim sohbetler gibi
Şarkılar şiirler gibi
Bitirmek istemediğim cümleler gibi
Bitirmek istememiştim hiçbir şeyi
Dolu dolu yaşamalıydım

Bu serüvende,bu maskelerin arasında
Gümüş gökyüzünün altında
Güneş aralarından akıp geldi
Sahne ışıklarının altında
Bir hayat bir dünya gizli
Bakır renkli kızıl toprakta

Çocukluğum
Buz gibi gecelerin soğukluğundan
Kaçıp saklanan yaralanan
Bir çocukluk
Anlatılamayanlar gibidir çocukluğum
Bir haykırış ki
Sonsuz akisleri kulağımda
Çığ gibi..
Birdenbire..
Dokunup
Uzaklaşıyor..

Tüm kalbi kırıkların anısına
Tüm sevenlerin adına
Çıktım bu hayat yoluna
Sararan yaprağın duyduğu acı gibi
Bir sancı kaplıyor benliğimi
Ses nefes yok
Sadece “gri umutlar”…