Gri, Mavi Gözlü Güzel

Dün gece ruhumda bir gezintiye çıktım
Kırları, ovaları dolaştık birlikte,
Beni yakan sevda ateşini konuştuk,
Yüzünü bile görmeden sevdiğim
O güzeli anlattım bir daha,

Bir yetmiş beş boyunda, endamlı bir güzel,
Gri mavi gözlü, suyun öte yakasından benim gibi,
Şöyle bir yürüdüğünde, her yeri titretir,
Konuşurken, dilinde aşk türküleri dillenir,
Hele bir kızmasın, bir efelenirki,
Doladımı eteklerini beline,
Vay o zaman eline düşenin haline.

Oturdum yere ruhumla birlikte,
Bir kap su ile, kardık çamurdan heykelini,
Yüzünü bile göstermeyen o rumelili dilberin,
Başladık çamurdan heykelini yapmaya,
İntikam almak ister gibi, beni yakan sevdasından,
Bir güzel yarattım, attım sonra aşk ateşinin fırınına,
Aşk ateşinden bir kor gibi çıkardım dışarıya,
Çok da güzel yapmışız hani, ruhumda yanımda ya,
Afrodit heykeli bile yanında çirkin kalır,
Ama bir şey eksik, yüzünde sevda ateşi yok,
Gözlerindeki gri, mavi derinlik görünmez,
Boy bos tamam, endamıda yerinde ama,
Yanında ben olmayınca, ruhsuz bir şekil,
Öylece duran, pişmiş bir çamur yığını,
Görenlerse ne güzel olmuş der, kim bu güzel?
Diye sorarlar bana,
Aslı olmayınca, çamurdan suretinde şekillenir,
Sevda ateşinde yanmış ruhum,
Yanında ben olmayınca, Efes harabelerindeki gibi,
Ruhsuz, donuk, taş bir heykele kesilir,
Öyle durmasına gönlüm razı olmaz, hemen,
Sevgimden dokunmuş bir elbise giydiririm.