Gri Kent Şiiri - Mehmet Raşit Er

Gri Kent

Evler yığın, yığın.
Kent gri.
İnsanlar aceleci işleri acil.
Koşuşturma trafik hırla.
Gidenler gelenler durup bekleyenler.
Bir yalnızlık var bu gidişte.
Köşe başları tekinsiz.
Sokaklar cıvıl, cıvıl.
Çocuk sesleri sevinçsiz.
İşçiler, emekçiler neşesiz.
Gri kent acımasız.
Düşene eğilmez edepsiz.
Varoşlar bir adım ötede.
Körfez sevimsiz…
Deniz kirli.
Bu kirin sebebi sizsiniz..!
Balıklar hasta.
Lüferler çelimsiz.
Gri kent uyumaz.
Kent gri ve keyifsiz.
Bir balıkçı sandalı orada durur.
Şair iyice yanaşır.
Düşte o sandala yaslanır.
Binip gidesi gelir içinden.
Kaybolup da dönmeyesi gelir.
Şair için kayboluş;
Bu gri kentten kurtuluş olur.

7 Kasım 2014
/mrer/