Gri Dünya Şiiri - Nihal Çınar

İnsanlar görüyordum siyah ve bayaz,iyi ve kötüyü temsil ediyorlardı
Beyazlar bana yakın,siyahlar kaf dağı ardı kadar uzak
Kötülük sanki benden çok ırak
Herkes güzel,herkes sanki berrak sular kadar saf
Bana dokunan ellerde mükün değil olamaz hiçbir kir
Lekesiz tertemiz tüm çevremiz,dedim ya beyaz olmalı tüm çevremiz
Yakınımda ise mutlak beyaz olmalı arsız
Gözlerimi,kalbimi ne kadar kapalı tuttum faydasız
Bir an geldi ve mecbur kaldım anladım,girilerle kuşatılmışız
Siyah yok,beyaz yok gri insanlarmışız
Kendime baktım bende griyim dedim inanamadan
Buna katlanamayıp ağladım
Diğer griler rahatsız değil hayatından
Bana dediler ki'Alışırsın'
Ama ben hala beyazımı griye çeviren siyahlara alışmadım
Yıllarca döktüğüm gözyaşları ile bile beyazımı lekeleyen
Siyahları arıtamadım