Gri Çam Ağacı Şiiri - Mevlüde Bulat 2

Uçurumuma bakıyorum düşmeden hemen önce.
Hiç kazanmadığın bir şeyi kaybedemezsin.
Ve yağmurlarım kar'a döndü.
Böyle bir yoklukta var edemem seni.
Gölgen dahi yokken bunu yapamam.
Kanat olup geliyorum da sana,
Ayağını dahi kaldırmıyorsun ya hani.
Hani geceler tepeme binerken,
Tekrarın mucize derdim.
İşkence imiş yeni yeni bildim.
Olsun ıstırabı da güzel dedim.
Gelmemiş olan gelişlerin de...
Dedim ya bunu yapamam.
Yokluk mudur bizi var eden?
Varlık mıdır bizi tüketen?
Arafa düşüyorum tekraren.
Tekrarlarım banelleşirken,
Gelmeyişlerin stabilleşti.
Çam ağacı da değilim ya hani,
Hep dikenlerimle bekleyecek!
Ama belki bir çam ağacı dikerim.
Bilirsin "Ağaçlar anılardan uzun yaşar."