Gri Bulutlar Şiiri - Nergiz Bakıroğlu

Gri bulutların göğü kapattığı sabahları sevmiyorum
Hatta belki hayatımda sevmediğim dediğim tek şey olabilir
Güneş kayıp
Göğün maviligi bile kayıp
Sahip bulut dermiscesine
Sanki dünyanın hepsini kaplamiscasina
İşte ben böyle sabahlar da uyanmak istemem
Yataktan çıkmak istemem
Gök yüzüne bakmak ..
Bugun çok güzel bir gün demek istemem
Nezaket olsun diye geçer o günüm
Sanki tikilmisim nezarete .. dünyanın en büyük suçunu yemisim de .. bin yılim içerde geçecek gibi olurum
Oturur iki kaburgamın ortasına bir yumruk
Yutkunmam ..nefes alamam ..
Böyle havalarda düşünürüm nazımi..
Hapisteki tek hücreli odasinda masasının kenarındaki pek sağlam olmayan iskembesine tünemiş mektup yazarken ..
Böyle havalarda pirayeyi cam kenarında veyahut yatağında ,yorgana sarılmış nazımi düşürken hayal ederim ..
Böyle havalarda aklıma gelir yanlizliklar .. ayrılıklar .. ayrı kalmak zorunda olanlar ..
Gözümü her kapatisimda
Bir istasyonda hareket etmek üzere olan trenin vagonlarinin önümden önce yavaş.. sonra hızlı hızlı gecip gittiğini görürüm..
İstasyonda kalan.. gidenden daha perruperisan

Sokakta top oynayan çocukların küfürleri eşliğinde yürürüm bir cadde boyu yolu ..
Tek katlı harabeye yakın kapıları açık evlerin önünden geçerim
Burnuma aksam sofraya koyulacak yemeklerin kokusu gelir ..

Bir kapı açılır önüme iveri girerim
Sofasin da bir somyasi .. Somyanin üzerinde çiçekli örtüsü
Duvarda asılı cegizinden olan halısı
Yeni yanan kuzinenin içindeki odunladàn çıkan çıtırtı sesleri esliginde mutfaktangelen annemin sesi hep telaşlı ..