Gri Akşamlar Şiiri - Naz Akman

Gri akşamlarda ümitlendim sevgine,
dilsiz sahiller sonsuzdu seninle
soğuk kar, ayaz bile sıcak... Elin elimde...
Gidişinle fırtına koptu sahillerde....
Simsiyah dalgalar vururken kumsala
açar sonsuz karanlık kollarını… Gel der bana...
Elin elimden koptuğu anda
sevgim gömüldü o karanlığa...
Yanı başımda paslanmış batık bir gemi
her yanı yosun tutmuş gözlerim gibi
nefesin gerçek gibi titretse de bedenimi
bitirdin galiba bende ki seni…
Gökten akan her damla saplandı yüreğime
çıkmayan sesim nara oldu sen! ! ! Neden sen diye?
es rüzgâr dedim... Kokunu getirir diye
bir solukta çektim hatıraları içime...
Hatırlar mısın o mahcup adımları. Kısacık ama hep uzayan sahilde...
Hatırlar mısın birbirini sarmak için sabırsızlanan ama hep pervasızca salınan kolları,
hatırlar mısın lapa lapa yağan karın soğuğuna sığınarak titreyen dudakları…
Hatırlar mısın tüm varlığımla bağlandığım sevgi dolu gözlerini...
Adımlarım hızlandı....
Yokluğundu yakaladığı...
Kollarım sımsıkı sarmaladı! ...
Sensizliğin boynuna dolandı...
Dudaklarımı! ....
Sensizliğin hüznü titretir sadece...
Gözlerin! ...
İnanıyorum ki sevgi dağıtamaz kimseye...
Hatıraları hatırlar belki ağlarım
Kalbimi yalnız sana kapadım
gidenlerin yeri doldurulur bunu anladım
kayıpların acısını sadece sen yaşadın......