Gri Şiiri - İbrahim Çetinkaya

Sen gecenin mavisine kapılıp gittin
Ayakların çıplak, yorgun yüzün
Bir şey vardı unuttuğun
Gecenin gri yüzünü unutmuştun

Sen her şeyi atıp gittin
Rujunu,diş macunu
Abartmıştın yorgunluğu
Oysaki yoksuldu gittiğin geceler
Yüzler senden de yorgundu
Gecenin gri yüzünü unutmuştun

Sen geçmişini silip gittin
Soranlara yirmi yaşında mı doğdum diyecektin
Yüzündeki çizgileri silemezdin ya
Her gün alsan da o kaşlarını
Bir kenarda çatışma izleri kalacaktı
Sanma ki gece maviydi kapatacaktı
Griydi gecenin asıl yüzü
Gridir gecenin yalnız yüzü

Yalnızların yüzünde gridir gecenin izi
Ben beyaz büyüdüm sanırsın
Aşkları siyaha boyamaya çalışırsın
Ortaya gri çıktı farkında mısın
Gecenin mavisine ne diye sığınırsın
Hangi gece, hangi tarihte, hangi yalnızı sevmiştir söylesene
Düşmandır yalnızlığa gece
Gridir gecenin yalnız yüzü

Elinden tutan biri varsa
Mavidir bütün geceler
Çekilin dersin bulutlara
kaçacak yer ararlar
emrindedir bütün yıldızlar
İşte sana gecenin mavi yüzü
Kabullenmez göz yaşını, hüznü
Gridir gecenin yalnız yüzü

2003-Sakarya