Grev Şiiri - İlyas Ayyıldız

Kapattım kapılarımı, bir daha açmayacağım,
Hayalen dahi olsa yüksekten uçmayacağım,
Şarabı zaten bilmem, su bile içmeyeceğim,
Kendime rest çektim, grevdeyim arkadaş!

Ben kovarım başımdan, o defolup gitmez,
Günler, haftalar, aylar ve hatta yıllar yetmez!
Ne bu yahu, çeek çeek bu çile bitmez,
Kendime rest çektim, grevdeyim arkadaş!

Gizli zaaflarımı nasılda biliyor hınzır,
Yüzüme dost görünüp arkadan kuyumu kazır,
Arsızlık bir yana, hemide çok muzır,
Kendime rest çektim, grevdeyim arkadaş!

Taht kurmuş kalbime, istila etmiş bedenimi,
Sanki babasının malı, gezer fütursuzca her yeri!
Valla ne yaparsan yap kanmam sana gayri
Kendime rest çektim, grevdeyim arkadaş!

Yelkenler mayna, yeter ki biri gülsün yüzüne,
Bir de yılışıkça ellerini vurur dizine,
Araştırma konusu olur doktora tezine,
Kendime rest çektim, grevdeyim arkadaş!

Benim sıkıntım baştan aşkın, o gezer başka alemde,
Her gün bir başka sazda, bir başka alemde,
Böyle Yağma Hasan'ın Böreği varmı başka alemde?
Kendime rest çektim, grevdeyim arkadaş!

Hele bir 'yok' de, dünyayı dar eder sana,
Şeytan güruhundan bir ordu takar arkasına,
Bana inanmıyorsan, bir defada kendin sına,
Kendime rest çektim, grevdeyim arkadaş!

En büyük kozu; 'nefsinde hakkı var,'
Nefisten önce Hakk'ın hakkı var,
Ölümden öte köy yok, işte o kadar,
Kendime rest çektim, grevdeyim arkadaş!

Velhasıl Sevdalı bir yüreğe sattım her şeyi,
Beyhude geçen ömrün olmaz yedeği,
Keyf-ü hal o biçim, o günden beri,
Kendime rest çektim, grevdeyim arkadaş!