Greenvich Şiiri - Sabahattin Umutlu

ben.o.kendim.

avcumun içinde bir ben gibi kalmışlığım

kirlilikte.greenvich’te

bir çocuktan.bir buluttan

avuçiçlerimde terleyipduran

bulutkaçkını bir yağmurdan.

sıfır boyutunda tutkunun

adımlarına hile karışmış bu mevsim

sivilceleriyle oynamaktan yorgun bu çocukluk

ve kayda geçilmesi unutulmuş

birkaç kuru yaprak saçlarımda

her gece her gece sezaryenle doğan güneş

kirilikte.grenvich’te.pirupak kalmışlığım

ben.o.kendim.

avuçlarımın arasokaklarında dizleri parçalanan

kendimi haritadan sildiğim bu saat

gözkapaklarım arasındaki en kısa yol

heyelan nedeniyle kapanmış bulunuyor.