Granitten Yapılanan Şiir

Asırlardır koynunda yattığı topraklarını
Kollarına alıp vals ederek vadiye inen
Hırsız rüzgara
Veda öpücüğü atmanın çaresizliği ile
Kendisine
Sadece kendisine sığınmasının bütün güzelliği
Korumasız çıplak bedenin tohum tutmaz yerinde
İçine büzülerek özüne kapanan
Sessizleştikçe sertleşen
Yosunlaşmayı bile reddeden
Gizem yüklü granit
Teslim oldu güneşin dikenlerine hedef tahtası diye.
Teslim oldu iklimsiz mevsimlere.
Kımıltılarını ezberlediği kelebek benekleri,
Sürüngenler,
Kıl kurtlarının sinsilikleri,
Ulu yada cılız ağaçların kemirgen kökleri,
Serin bir çiçekten düşen yaprağının verimli nemi
Parlak desenli yüzünden öyle uzaktı ki
İşte o dem di
“Öp iki parmağını
Koy taşlaşmış gerdanıma.”
Yazan mabet taşının acıtan sükuneti
Şairi delirtti