Gramofon İğnesi Şiiri - Kazım Karagöz

Bacanak telekomda mühendis çalışıyor,
Sabah sekiz akşam beş didinip uğraşıyor.

Bu Şeytani düzenin bir ikinci adamı,
İşin bilginin ise tam birinci adamı...

Onun da kafasına bazı şeyler yatmıyor,
Bir çok şeyi aman ya deyip baştan atmıyor!

Bir çoğunun yaptığı bazı garip halleri,
Müdahale ediyor, boş durmuyor elleri.

İnip çıkarken çokça ofisine arada,
Sigara izmariti görür sık sık orada.

Kendi kendine kızar, kimdir ya bunu yapan!?
Nerde yetişmiştir bu? Görürse der o ne lan!?

Derken günlerden bir gün tam üstüne denkgelir,
Bir izmarit tip tip tip tekerlenerek gelir...

Aha der yakaladım, dumanı tütüyordur,
Kelli felli birisi merdiven çıkıyordur.

Gözlerine inanmaz, yüksek tahsilli biri,
Oo! Der, sen miydin, bu izmaritleyen yeri?

Ne olmuş, deyince de izmariti gösterir,
Sanır ki yaptığından bu adamcağız erir...

Ne olmuş der, pişkince, hizmetlinin işi ne?
Sandalye eskitmesin, temizlesin işi ne?

Ben amirim, atarım, o da gelir temizler,
Ne olmuş sen de kirlet varsın kirlensin yerler!..

Bacanak bu cevaba neyi nasıl desin ki?
Eşek dediğin s.çar nasıl cevap versin ki!?

Öyle mi? Der, her biri ayrılır odasına,
Yüksek tahsilli böyle, ne desin başkasına?

Bacanak, işte bundan, adam olmuyoruz biz,
Yani işte tam bundan nalı topluyoruz biz!,,

Bunlarla yola çıkan gerin gerisi olur,
At kuyruğundan gramafon iğnesi olur!..