Gözyerim Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

GÖZYERİM
Sana gözlerinden başlıyorum
ki,gözlerin yüreğinin şiir dili, şiiridir
yitik yüreğimi bulduğum yerindir
gözlerin her türden madenin cevheridir...
gözlerin kuşta kanat yeridir..
gözlerin yaşam işlenci
nefes nefese tutku
dağ yüreğindir...
Gözlerin şiirin alınganlığıdır...
göbeğimin kesildiği kağındır...
Terleyen tuz dağım axir çağımdır...
Gözlerin güneşe doymuş buğday tanesidir
doludur toktur...
Başını yüreğime eğerse bolluktur
yitik ömrüme yolluk, yavanlığıma çokluk
soluk soluğa ırmak
Dağ yüreğinden sağılan çay
yürümeye ayaklanan iki taydır...
Gözlerin gülüşüne düşüyor bazen
gülüşün zeytince, ışıyıp ışıldıyor
Kalemsiz yaşayamam ki, dilimdir
gözlerin kalemimdir...
Gözlerin en imkanım en şiir verimimdir...
Ya ölüm yada yaşama emridir
gözlerin suların şavkı
denizin duygu hali içtenliğidir
Gözlerin kalemle kelam halim
gözlerin gözyerimdir...
gözlerin ele geçirmiştir gözlerimi
nede iyi işgal etmiştir...
Gözlerin nefesimi açan yerin
ömrümün en güzel mayısı
bahar ayı
hazirana gebe, yaza
Gözlerin köreldiğim yerin,köryerimdir
Bir insan yaşarken toprak kokarmı
gözlerin ölü toprak kokusudur
gözlerin kör olduğumdur...
Gözlerin kendini içten çürüten ağaç kurdu
gözlerin mahvedilmiş iki cihandı...
gözlerin ayaz vakti,tanağarımı...
Gözlerin şiirden boşalmış boşluktu
ruhunun gizli yerleri akortsuz, bozuktu
gözlerin içkinin yürekliliğini kusmuştu..
Gözlerindeki rüzgar yağmurları susturmuştu
gözlerinde yitik yıllar uzanıyordu
Gözlerin karanlığın ağzında saklıydı çıkamıyordu
gözlerin, çiğ kan yaşam taşıyordu
gözlerin, dağ gibi üzerime çöken yerin
gözlerin, can yürekten bakar körün...