An gelir icimize kapanir insan,
Hic kimseyle konusmak istemez, ve kimseyi gormek istemez
Iste o an icinden delice,haykirmak ve aglamak gelecek.
Herkesten uzak kuytu bi yerde,
Gozyaslarinin seline kapilmak isteyecek insan.
AGLAMAK
Gozyaslarina bogulmak ve hickirmak,
O an icinden gelen en guzel istek olacak...
Cunku, o gozyaslarinla,
Icinde ki insani maziye ugurlayip, yeni bir hayata,
Hosgeldin diyeceksin...
Kayıt Tarihi : 1.9.2010 06:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sibel Kocak](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/09/01/gozyaslarini-maziye-ugurla.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!