Gözyaşlarımı Tanıdım Yokluğunda

Susmadı sesin, sen gittin diye uzaklara,
Sen olmasan da, ben duydum, oradaydı.
Bana söylüyordu, ben varım ama o yok diye.

Başta üzüldüm, ama sonra ümit yükledim yokluğuna,
Çıkardım maskeyi, gülücükler kondururken yanaklarıma.
Sabrım sahip çıktı aklıma, hedef verdi yollarıma,
Bana öğretti beklemeyi, beklerken sevmeyi.

Hep gündoğumuna seslendim gülerek günlere,
Adımlarımı kaldırarak daha yukarıya.
Hep güldüm gördüğüm bir çift göze.
Yağmurla ıslandım kaçmadım, korkmadım.

Üzülmedim sen uzaktasın diye,
Nasıl olsa gitmiştin bir gün gelesiye.
Beklerken neşeliydim senin için, bizim için,
Ne gerek vardı üzülmek ölesiye?

Seni beklemek güzelmiş, hatta eğlenceli.
Biri hepsini hepsini bilmeli.
Yalan! Hepsi yalan!
Ben sadece gözyaşlarımı tanıdım yokluğunda.:*-(

30/11/2000