Gözyaşlarımdan Şiiri - Günal Aydın

Kısır döngülerde kıstım sesimi ve nefesimi
Pusular attılar puslu gecelerde bir yudum mutluluğuma
Yoruldum yol bilmez insanlarla yollarda
Sonra sırtımı döndüm başımda dönen şu dünyaya

Önce bir aymazlık ki aydı kızıl mavi semada
Günün gitme vakti güneş hazır elvedaya
Şimdi ay yüzün ile yıldızlar gibi gözlerin doğar geceye
Ve sen düşersin mısra mısra cümlemin kalbine
O Cümleki taht kurmuş gönlümde

Anlıyorumki o uludağ gibi Yüreğin oldukça
Rahat yok bana Bursa sokaklarında
Gözlerim dalar gider uzaklara
Uzaklar ki gözlerini düşürür bulutlara

Hasretin uzun boyu son bulur mu uzun siyah saçlarında
Özlemin son durağımıdır ismimi böyle güzel söyleyen dudakların
Okşarmı beyaz saçlarımı tekrardan bıkmadan tekrar tekrar öptüğüm o avuçların
Ve ben bir Eylül akşamında ağlasam
Öpermisin sana dökülen gözyaşlarımdan