Gözyaşlarım Yanaklarımda Kurudu

Sensiz gecenin sabahında,
Ezan sesleri yükselirken semaya,
El açtım yalvardım ALLAH’A,
Yağan yağmura aldırmadan,
Attım kendimi virane şehrin sokaklarına.

Döndüm döndüm, döndüm,
Ne yaptığımı,
Nereye gittiğimi bilmeden,
Dolaştım ıssız sokaklarda.

Aradım sokak sokak,
Kaybolan ümitlerimi, hayallerimi, sevdamı,
Ne sende bir haber vardı,
Ne hayallerime nede ümitlerime rastladım.

Döndüm bir çare naçar,
Boynu bükük ağlayarak,
Silen olmadı gözyaşlarımı,
Kurudu yanaklarımda öylece.

Aklıma gelince o gözlerin,
Kimseye aldırmadan ağlıyorum,
Ağlıyorum utanmadan çekinmeden,
Saklamıyorum artık gözyaşlarımı