Kaldırmamalıydın o taşı yerinden.
Atlamalıydın sadece,
Sessiz sedasız…
Bu eylem oynatır arzı derinden.
Serbest kalıverir aşk canavarı!
Ve boğar aşığı, aşklar boğulur.
Kendi yavrusunu yine aşk boğar…
Musa’nın asası gerekir şimdi.
Denizi sadece o yarabilir.
…
Kim yaktı rengini uykusuzluğun?
Rüyalarımdaki bu kızıllık ne?
Hangi su giderir bir uykusuzluğun,
Ruhları bürüyen mahmurluğunu?
Gündüz susar, gece kaçar vefasız…
Bir yudumcuk suyu saklar pınarlar.
Yangın var ruhumda,
Yetişin ne olur!
Sen bari terk etme ey!
Gözyaşlarım…
Nisan 1997
Alaca
Kayıt Tarihi : 28.12.2009 16:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!