Gözyaşlarım Şiiri - Ahmet Can Öztürk 2

Düşüyor yine defterimin her yaprağına
Bir yağmur damlası gibi gözyaşlarım.
İlk kavrulan yanaklarım oluyor.
Sonra kalemimden süzülüp kelimelere karışıyorlar birer birer.

Gözyaşlarımı hisseden her bir harf,
Sessizce haykırıyor sanki sesinin ulaştığı tüm mekanlara.
Annesini kaybeden bir çocuğun edasıyla,
Çaresizce haykırıyor..

Sonra tüm bu sırılsıklamlığın yerine
Hiçbir yere sığmayacak uçsuz bucaksız düşünceler geçiyor.
Tüm cümlelerimi etkisi altına alıyor.
Kelimelerim acılar içinde kıvranırken,
Harfler birer birer terk ediyor sayfalarımı..
Tüm bunlar yetmezmiş gibi bir darbe de kalemime geliyor.
Düşüncelerim kalemimi de yaralıyor.
Artık kaçınılmaz bir hâl alıyor,
Sahip olduğum her şeyin bir harabeye dönmesi.

Sonunda bir ben kalıyorum,
Bir de yaralı kalemim.
Sırt sırta verip uzaklara dalıyoruz beraber.
Ve sessizce veda ediyoruz,
Son bir kez bakıp bu hasret diyarına…