Şöyle bir düşündüğümde;
"Gözyaşlarımdan başka
kimsem yok" diyorum.
Ama, onlar bile
benimle kalmıyorlar ki...
Damlayıp gidiyorlar.
O ne afilli yalnızlık öyle !
Bana kalan tek şey;
Damlayan yaşlarımın
artıklarını emen yanaklarım.
Sorsan her şeyi
anlatır onlar.
Kendi resmini
bile görürsün orada.
Uzaktan bakınca yaşlılık,
Yakından bakınca sensin onlar.
Sen...
Şimdi nasıl bakayım
kalbim yetmezmiş gibi,
Bir de yüzümde senin
suretinle bir başka yüze ?
Kayıt Tarihi : 26.4.2019 04:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!